• ŻYCIORYS MARII SKŁODOWSKIEJ - CURIE

              Maria Skłodowska urodziła się 7 listopada 1867r. w Warszawie jako ostatnia z pięciorga dzieci w domu, w którym jej matka prowadziła szkołę. Ojciec Marii, Władysław Skłodowski był nauczycielem w szkole. Gdy miała 8 lat, zmarła jej najstarsza siostra Zofia. W dwa lata później zmarła na gruźlicę jej matka Bronisława Boguska. W wieku 15 lat Maria ukończyła z wieloma wyróżnieniami gimnazjum. Trzy lata później porzuciła swoje względnie beztroskie życie i rozpoczęła pracę jako guwernantka, licząc na to, że zaoszczędzi na studia w Paryżu.

              W 1891r. zdała jako pierwsza kobieta w historii egzamin wstępny na wydział fizyki i chemii na Sorbonie. W 1893 uzyskała licencjat z fizyki i zaczęła pracować jako laborantka, a w 1894r. uzyskała drugi licencjat z matematyki. 26 lipca 1895r. Maria została żoną Pierra Curie, a 12 września 1897r. urodziła córkę Irenę.

              W rok po urodzinach córki napisała pierwszą samodzielną pracę naukową pt. "Własności magnetyczne zahartowanej stali". W tym samym roku, 1898 odkryła wraz z udziałem męża dwa nowe pierwiastki promieniotwórcze -polon (lipiec) i rad (grudzień). W latach 1900-1905 pracowała jako pierwsza kobieta - profesor w Wyższej Szkole Normalnej w Sevres. W 1902r. otrzymała decygram RaCl i wyznaczyła jego właściwości fizyczne i chemiczne. Określenie masy atomowej radu umożliwiło ustalenie jego położenia w układzie okresowym pierwiastków. W tym samym roku umiera jej ojciec.

              W 1903r. Maria Skłodowska - Curie zostaje laureatką Nagrody Nobla za odkrycie promieniotwórczości i pierwiastków promieniotwórczych. W tym samym roku broni pracy doktorskiej. 6 grudnia 1904r. urodziła drugą córkę Ewę (która napisała później biografię swojej matki). 19 kwietnia 1906r. tragicznie umiera mąż Marii, Pierre Curie. W 1910r. Skłodowska - Curie otrzymuje metaliczny rad; polonu nie wyodrębniła.

              W 1911r. dostaje Nagrodę Nobla z chemii za odkrycie nowych pierwiastków i otrzymanie radu w stanie czystym. 6 maja 1912r. delegaci Warszawskiego Towarzystwa Naukowego przeprowadzają z Marią Skłodowską - Curie rozmowę w Paryżu. Namawiają ją do powrotu do Polski. Przewodniczącym tej delegacji jest Henryk Sienkiewicz - polski pisarz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury.

              W 1914r. wybucha pierwsza Wojna Światowa i zostaje przerwana łączność Marii z pracownią radiologiczną w Warszawie. W 1919r. Maria pracuje w Instytucie Radowym w Paryżu. W 1921r. Maria Skłodowska - Curie po raz pierwszy odwiedziła USA. Odebrała tam 1g radu zamknięty w szkatułce. W 1932 roku Maria odbywa swą ostatnią podróż do Polski, a w 1933r. - po raz ostatni prowadzi wykłady na Sorbonie. W tym samym roku odbywa się Kongres Solvayowski, na który zaproszono Irenę Joliot - Curie i Fredericka Joliot - laureatów Nagrody Nobla z chemii w 1935r. Zaproszono tez wiele sławnych ludzi, między innymi Marię Curie - Skłodowską.

              4 lipca 1934r. Maria Skłodowska - Curie umiera na skutek białaczki. W tym samym roku Warszawskie Towarzystwo Naukowe wybija medal ku jej czci. Natomiast w 1935r. ukazuje się książka Marii Skłodowskiej - Curie pt. "Promieniotwórczość", która w Polsce ukazuje się w 1953r.

          Maria Skłodowska-Curie urodziła się 7 listopada 1867 roku w Warszawie, w domu przy ul. Freta 16. Była piątym, najmłodszym dzieckiem w rodzinie Skłodowskich. Rodzice Marii-Władysław Skłodowski i Bronisława Boguska byli nauczycielami. Ojciec - nauczał fizyki i matematyki w szkołach średnich, matka była przełożoną jednej z najlepszych szkół żeńskich w Warszawie. W roku 1877 rodzice oddali Marię na prywatną pensję - miała wówczas 10 lat. Po roku nauki w szkole prywatnej, dziewczynka rozpoczyna edukację w gimnazjum rządowym. 12 czerwca 1883 roku w wieku 16 lat Maria Skłodowska kończy szkołę. Za doskonałe wyniki w nauce otrzymuje złoty medal. W listopadzie 1891 roku, w wieku 24 lat Maria Skłodowska wyjeżdża na studia do Paryża, gdzie jako pierwsza kobieta w historii zdała egzaminy wstępne na wydział fizyki i chemii Sorbony. W dzień studiowała a wieczorami pracowała jako korepetytorka z trudem zarabiając na utrzymanie. W 1893 roku uzyskała licencjat z fizyki i zaczęła pracować jako laborantka w przemysłowym laboratorium zakładów Lippmana. W tym czasie dalej studiowała na Sorbonie uzyskując drugi licencjat z matematyki w 1894.

              Również w 1894 roku poznała swojego męża Pierra Curie, który był w tym czasie doktorantem w laboratorium Becquerela. Po zrobieniu doktoratu przez Pierra, Maria poślubiła go w 1895. W związku z bezwyznaniowością Pierra i obojętnością religijną Marii był to ślub cywilny, za który Marię "wyklęła" na jakiś czas jej polska rodzina. Pierre zarekomendował Marię Becquerelowi, który zaproponował jej podjęcie studiów doktoranckich pod jego opieką. Becquerel zaproponował jej pozornie mało atrakcyjny i pracochłonny temat zbadania dlaczego radioaktywność niektórych rodzajów rudy uranowej jest znacznie wyższa niż wynika to z udziału w niej czystego uranu. Maria, początkowo z pomocą młodego chemika robiącego licencjat - A.Debierne rozpoczęła pracochłonną pracę rozdzielania rudy uranowej na pojedyncze związki chemiczne i poszukiwanie związku powodującego jej wysoką radioaktywność. A.Debierne szybko się zniechęcił do tej pracy i zastąpił go w tym sam Pierre Curie. Badania te, po czterech latach żmudnej pracy doprowadziły do odkrycia najpierw polonu a następnie dużo bardziej radioaktywnego radu, a także do wyjaśnienia prawdopodobnych przyczyn zjawiska radioaktywności jako efektu rozpadu jąder atomów. W 1903 roku Maria jako pierwsza kobieta w historii otrzymała tytuł doktora fizyki i w tym samym roku przyznano jej też nagrodę Nobla.

              Po otrzymaniu nagrody Nobla Maria i Pierre stali się nagle bardzo sławni. Pierrowi władze Sorbony przyznały stanowisko profesora i zezwoliły na założenie własnego laboratorium, w którym Maria została kierownikiem badań. W tym też czasie urodziła swoje dwie córki Ewę i Irenę. 19 kwietnia 1906 roku Pierre zginął przejechany przez konny wóz ciężarowy. Maria straciła towarzysza życia i pracy. 13 maja tego samego roku Rada Wydziałowa postanowiła utrzymać katedrę, stworzoną dla Piera Curie, i powierzyła ją Marii wraz z pełnią władzy nad laboratorium. Umożliwiło to wyjście Marii z cienia. Stała się w ten sposób pierwszą kobietą - profesorem Sorbony.

              W 1911 dostała swoją drugą nagrodę Nobla, dzięki której przekonała rząd Francji do przeznaczenia środków na budowę niezależnego Instytutu Radowego, który został zbudowany w 1914 i w którym prowadzono badania z zakresu chemii, fizyki i medycyny. Instytut ten stał się "kuźnią" noblistów - wyszło z niego jeszcze czterech laureatów Nobla w tym córka Marii - Irene Joliot-Curie i jej zięć Fryderyk Joliot.

              W czasie I wojny światowej Maria została szefem wojskowej komórki medycznej, która zajmowała się organizowaniem polowych stacji rentgenograficznych - które w sumie obsłużyły ponad 3 miliony przypadków urazów wśród francuskich żołnierzy.

              Po wojnie uczona nadal szefowała Instytutowi Radowemu w Paryżu i jednocześnie jeździła po świecie, gdzie pomagała poprzez swoją fundację zakładać medyczne instytuty leczenia chorób nowotworowych. W 1932 z pomocą prezydenta Mościckiego jeden z takich instytutów został założony w Warszawie. Jego pierwszym szefem została siostra Marii - Bronisława - ta sama, która kiedyś ściągnęła Marię do Paryża.

              Maria Skłodowska-Curie zmarła 4 lipca 1934 w klinice Sallanches pod Paryżem na białaczkę spowodowaną najprawdopodobniej silnym napromieniowaniem. W roku 1995 Maria została pierwszą kobietą pochowaną pod kopułą paryskiego Panteonu w uznaniu jej zasług.